του Γιώργου Μητράκη
Πέρα από μελοδραματισμούς το χθεσινό ξέσπασμα των παραγόντων της αγοράς της Θεσσαλονίκης ήταν συγκλονιστικό. Στην αίθουσα συνεδριάσεων της Διοικητικής Επιτροπής του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου ο πρόεδρος Μιχάλης Ζορπίδης, οι πρόεδροι των Εμπορικών Συλλόγων Θεσσαλονίκης και Καλαμαριάς Π. Φιλιπίδης και Δ. Μηλιάδης, ο εκπρόσωπος της αγοράς του ιστορικού κέντρου και ο πρόεδρος των κρεοπωλών Δ. Γκαρμπούνης μίλησαν στους δημοσιογράφους όχι με βάση στατιστικά στοιχεία ή κάποια περισπούδαστη μελέτη, αλλά με οδηγό την καθημερινή τους εμπειρία.
Μάχιμοι της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας άπαντες ζουν κάθε στιγμή τον αληθινό παλμό της αγοράς, αφού τα αντανακλαστικά τους «πιάνουν» την παραμικρή μεταβολή. Βιώνουν στο πετσί τους την ύφεση των τελευταίων χρόνων. Έζησαν το μικρό διάστημα αισιοδοξίας στο δεύτερο εξάμηνο του 2014 και σήμερα παρακολουθούν «παγωμένοι» την πλήρη ακινησία της αγοράς. Όταν ακούει κάποιος για κεντρικά εμπορικά μαγαζιά του κέντρου της πόλης που το προηγούμενο Σάββατο έκαναν τζίρο 70 ευρώ, για μείωση των πασχαλινών εκδρομών κατά 70% σε σχέση με πέρσι και για πτώση της κατανάλωσης κρέατος κατά 20% τι ακριβώς να σχολιάσει; Σε ποιους νόμους της οικονομίας –ή και της φυσικής- αντέχει μια τέτοια καταστροφή; Πόσο χαμηλότερα και πόσο γρήγορα μπορούν να οδηγηθούν τα πράγματα, όταν το 30% των μικρών επιχειρήσεων του κέντρου της Θεσσαλονίκης έχουν βάλει λουκέτο και σε πολλούς δρόμους τα ενοικιαστήρια και τα πωλητήρια είναι πολύ περισσότερα από τις… ενεργές ταμπέλες;
Αυτή είναι –δυστυχώς!- η εικόνα της Θεσσαλονίκης, που δεν απολαμβάνει καν των ευεργετημάτων του τουρισμού. Είναι κρίμα, αλλά η απουσία τουριστικού ρεύματος, αποστερεί στη δύσκολη αυτή ώρα την αγορά από ένα «σωσίβιο» τζίρου και ρευστότητας. Το ακόμη χειρότερο είναι ότι την αξία του τουρισμού -που στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης δεν απαιτεί μεγάλες επενδύσεις και προσφέρει γρήγορα αποτελέσματα με μεγάλη διάχυση σε πολλούς κλάδους- επί της ουσίας δεν την αποτιμά κανείς. Ο Οργανισμός Τουριστικής Προβολής και Μάρκετινγκ δεν υπάρχει. Η αντιδημαρχία Τουρισμού του δήμου Θεσσαλονίκης απλώς υπάρχει. Ομοίως και οι αντίστοιχες άλλων δήμων της περιοχής λίγο απέχουν από το να χαρακτηριστούν σφραγίδες, ενώ και η αντιπεριφέρεια τουρισμού έχει περιορισμένους πόρους και δυνατότητες.
Τα τουριστικά γραφεία συνιστούν ένα ανοργάνωτο και χωρίς εσωτερική συνοχή επαγγελματικό σώμα. Οι ξενοδόχοι κινούνται μόνοι τους, αλλά έχουν τη σιγουριά ότι όποιος κι αν κάνει κάτι για τον τουρισμό της Θεσσαλονίκης σε τελική ανάλυση δουλεύει για τους ίδιους. Όσο για τους φορείς των επιχειρήσεων -Επιμελητήρια, Συνδέσμους κ.λπ.- έχουν ως προτεραιότητα τους άλλα θέματα, όπως το φορολογικό και το ασφαλιστικό.
Η Θεσσαλονίκη από τουριστική άποψη είναι άτυχη. Ενώ ως πόλη, αλλά και ως ευρύτερη περιφέρεια (Μετέωρα, Όλυμπος, Πέλλα, Βεργίνα, Άγιον Όρος, Αμφίπολη, Χαλκιδική, Πιερία) έχει πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα για τους ξένους τουρίστες, αλλά και τους εσωτερικούς επισκέπτες, δεν έχει βρεθεί κάποιος να τα αναδείξει με συνέπεια. Λείπει ο… μάνατζερ. Ο συντονιστής, που θα έχει όμως εκτελεστικά καθήκοντα και κάποιος πόρους. Ο απίθανος αυτός Οργανισμός Τουριστικής Προβολής και Μάρκετινγκ δημιουργήθηκε κάποτε γι’ αυτό το ρόλο, που δεν τον έπαιξε ποτέ. Έτσι δεν είναι κ. Μπουτάρη; Έτσι δεν είναι κ. Τζιτζικώστα;
