Η τυφλή δολοφονική βία προκάλεσε την Τετάρτη τον θάνατο σε τρεις συνανθρώπους μας. Τι είναι αυτό όμως που οδήγησε κάποιους στην αποτρόπαια πράξη; Τι οφείλει να κάνει η πολιτική ηγεσία για να μην επανα
του Αλέξανδρου Μητάκη
mitakis@voria.gr
Την Τετάρτη γίναμε μάρτυρες της πιο αποτρόπαιας έκφρασης διαμαρτυρίας κατά του συστήματος. Η τυφλή δολοφονική βία όπλισε ένα χέρι με μολότοφ και το έστρεψε εναντίον τράπεζας, με αποτέλεσμα τρεις άνθρωποι που εργάζονταν εκείνη την ώρα να βρουν τραγικό θάνατο. Τρεις άνθρωποι αθώοι, απλοί υπάλληλοι, πλήρωσαν με το πιο ακριβό τίμημα χωρίς να χρωστάνε.
Σε περιόδους έντονης κοινωνικής αναταραχής, όπως αυτή στην οποία βρίσκεται η χώρα μας, διάφορα δολοφονικά στοιχεία βρίσκουν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν την κατάσταση που δημιουργείται και να σκοτώνουν αθώο κόσμο στο όνομα μιας ανώτερης για αυτούς «ιδεολογίας».
Αυτό όμως που πρέπει να μας απασχολήσει είναι να βρούμε την πηγή της πραγματικής κοινωνικής έντασης, που πιθανότατα βρίσκεται μπροστά μας. Τι είναι αυτό που καλλιεργεί αισθήματα θυμού, αγωνίας και αγανάκτησης, στο σύνολο σχεδόν της ελληνικής κοινωνίας; Η απάντηση θα πρέπει να αναζητηθεί σε δύο σημεία.
Πρώτον, η επιβολή από την κυβέρνηση των πιο σκληρών δημοσιονομικών μέτρων που έχουν παρθεί ποτέ σε χώρα της Ευρωζώνης. Εργαζόμενοι των 700 ευρώ και συνταξιούχοι των 500 καλούνται να πληρώσουν τα «σπασμένα», χωρίς να έχουν την ευθύνη για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα. Οικογενειακοί και προσωπικοί προϋπολογισμοί τινάζονται στον αέρα και τίθεται πλέον ζήτημα επιβίωσης. Το αρχικό μούδιασμα από το άκουσμα των επικείμενων μέτρων μετατράπηκε γρήγορα σε ανησυχία και η ανησυχία σε θυμό. Ο θυμός έγινε οργή, η οποία είναι πιθανόν να οδηγήσει σε έντονη κοινωνική αναταραχή.
Δεύτερον, (και σημαντικότερο) η ατιμωρησία των πραγματικών υπευθύνων για την κατάσταση της Ελλάδας, των πολιτικών. Η αποδοχή των μέτρων από την κοινωνία θα ήταν πιο εύκολη εάν τιμωρούνταν έστω και ένας από όλους αυτούς που τρώνε εδώ και 30 χρόνια με χρυσά κουτάλια σε βάρος του ελληνικού λαού.
Δεν ευθύνεται ωστόσο ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Τα κόμματα της Αριστεράς και η παράταξη του κ. Καρατζαφέρη ελάχιστες ευθύνες φέρουν. Είναι ο δικομματισμός ΠΑΣΟΚ- ΝΔ που έφερε τη χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας. Υπάρχουν άνθωποι που κατασπατάλησαν το δημόσιο χρήμα και πλούτισαν σε βάρος αυτών που τους ψήφισαν. Και το σημαντικότερο απ’ όλα, είναι γνωστοί. Είναι αναμφισβήτητο ότι δεν υπάρχει έστω και ένας εκ των κορυφαίων στελεχών των δύο κομμάτων εξουσίας που να μην γνωρίζει ποιοι είναι αυτοί που διακινούν μαύρο πολιτικό χρήμα στην Ελλάδα.
Το αίθημα ατιμωρησίας που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία προκαλεί αγανάκτηση και στρέφει ένα μέρος της ενάντια στο «σάπιο σύστημα», όπως το χαρακτηρίζουν. Το σύνθημα που φώναζαν οι χιλιάδες συγκεντρωμένοι στο Σύνταγμα («Να καεί το μπ…ο η Βουλή») τα λέει όλα.
Μέσα σε αυτή την κοινωνική αναταραχή κάποια ακραία αντιεξουσιαστικά στοιχεία βρίσκουν τη δυνατότητα να εισχωρήσουν στις μαζικές κινητοποιήσεις και να στραφούν εναντίον του συστήματος, μέρος του οποίου είναι και οι τράπεζες. Αυτό είχαν ως στόχο οι δολοφόνοι που πέταξαν τις μολότοφ στο υποκατάστημα της Marfin, επί της οδού Σταδίου. Να χτυπήσουν το σύστημα. Δεν λογάριασαν ωστόσο τις αθώες ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν. Ίσως και να τις θεώρησαν «παράπλευρες απώλειες» στη μάχη τους με την εξουσία.
Τι πρέπει λοιπόν να γίνει από εδώ και πέρα; Τα μέτρα θα εφαρμοστούν και δεν μπορεί κανένας να κάνει κάτι για να το αποτρέψει, ούτε ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Οι Έλληνες θα αναγκαστούν να περάσουν 4-5 τουλάχιστον χρόνια αυστηρής λιτότητας και να περιορίσουν τα έξοδά τους στα απολύτως απαραίτητα.
Η αποδοχή αυτής της κατάστασης θα είναι πιο εύκολη εάν μπει επιτέλους φυλακή κάποιος πολιτικός. Η κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών και η διερεύνηση μεγάλων σκανδάλων πρέπει να αποτελέσουν προτεραιότητες του κ. Παπανδρέου και να τιμωρηθεί έστω και ένας εκ των υπευθύνων. Και πρέπει να τιμωρηθεί τώρα.
Σε διαφορετική περίπτωση η φωτιά της οργής που σιγοκαίει στην ελληνική κοινωνία θα φουντώσει απότομα και θα κηρυχθεί κοινωνική επανάσταση. Και τότε είναι πιθανόν οι μολότοφ να μη βρίσκονται στα χέρια μεμονωμένων ατόμων, αλλά μεγαλύτερης μερίδας του καθημερινού κόσμου. Γιατί μόλις η συσσωρευμένη οργή δεκαετιών βγει προς τα έξω, η οποία μάλιστα θα εντείνεται όσο αυξάνεται η ανεργία και η εξαθλίωση, τότε η κοινωνική έκρηξη κατά δικαίων και αδίκων θα είναι αναπόφευκτη. Το μήνυμα, λοιπόν, είναι σαφές: Τιμωρήστε τους για να μην θρηνήσουμε και άλλα θύματα.
mitakis@voria.gr
Την Τετάρτη γίναμε μάρτυρες της πιο αποτρόπαιας έκφρασης διαμαρτυρίας κατά του συστήματος. Η τυφλή δολοφονική βία όπλισε ένα χέρι με μολότοφ και το έστρεψε εναντίον τράπεζας, με αποτέλεσμα τρεις άνθρωποι που εργάζονταν εκείνη την ώρα να βρουν τραγικό θάνατο. Τρεις άνθρωποι αθώοι, απλοί υπάλληλοι, πλήρωσαν με το πιο ακριβό τίμημα χωρίς να χρωστάνε.
Σε περιόδους έντονης κοινωνικής αναταραχής, όπως αυτή στην οποία βρίσκεται η χώρα μας, διάφορα δολοφονικά στοιχεία βρίσκουν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν την κατάσταση που δημιουργείται και να σκοτώνουν αθώο κόσμο στο όνομα μιας ανώτερης για αυτούς «ιδεολογίας».
Αυτό όμως που πρέπει να μας απασχολήσει είναι να βρούμε την πηγή της πραγματικής κοινωνικής έντασης, που πιθανότατα βρίσκεται μπροστά μας. Τι είναι αυτό που καλλιεργεί αισθήματα θυμού, αγωνίας και αγανάκτησης, στο σύνολο σχεδόν της ελληνικής κοινωνίας; Η απάντηση θα πρέπει να αναζητηθεί σε δύο σημεία.
Πρώτον, η επιβολή από την κυβέρνηση των πιο σκληρών δημοσιονομικών μέτρων που έχουν παρθεί ποτέ σε χώρα της Ευρωζώνης. Εργαζόμενοι των 700 ευρώ και συνταξιούχοι των 500 καλούνται να πληρώσουν τα «σπασμένα», χωρίς να έχουν την ευθύνη για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα. Οικογενειακοί και προσωπικοί προϋπολογισμοί τινάζονται στον αέρα και τίθεται πλέον ζήτημα επιβίωσης. Το αρχικό μούδιασμα από το άκουσμα των επικείμενων μέτρων μετατράπηκε γρήγορα σε ανησυχία και η ανησυχία σε θυμό. Ο θυμός έγινε οργή, η οποία είναι πιθανόν να οδηγήσει σε έντονη κοινωνική αναταραχή.
Δεύτερον, (και σημαντικότερο) η ατιμωρησία των πραγματικών υπευθύνων για την κατάσταση της Ελλάδας, των πολιτικών. Η αποδοχή των μέτρων από την κοινωνία θα ήταν πιο εύκολη εάν τιμωρούνταν έστω και ένας από όλους αυτούς που τρώνε εδώ και 30 χρόνια με χρυσά κουτάλια σε βάρος του ελληνικού λαού.
Δεν ευθύνεται ωστόσο ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Τα κόμματα της Αριστεράς και η παράταξη του κ. Καρατζαφέρη ελάχιστες ευθύνες φέρουν. Είναι ο δικομματισμός ΠΑΣΟΚ- ΝΔ που έφερε τη χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας. Υπάρχουν άνθωποι που κατασπατάλησαν το δημόσιο χρήμα και πλούτισαν σε βάρος αυτών που τους ψήφισαν. Και το σημαντικότερο απ’ όλα, είναι γνωστοί. Είναι αναμφισβήτητο ότι δεν υπάρχει έστω και ένας εκ των κορυφαίων στελεχών των δύο κομμάτων εξουσίας που να μην γνωρίζει ποιοι είναι αυτοί που διακινούν μαύρο πολιτικό χρήμα στην Ελλάδα.
Το αίθημα ατιμωρησίας που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία προκαλεί αγανάκτηση και στρέφει ένα μέρος της ενάντια στο «σάπιο σύστημα», όπως το χαρακτηρίζουν. Το σύνθημα που φώναζαν οι χιλιάδες συγκεντρωμένοι στο Σύνταγμα («Να καεί το μπ…ο η Βουλή») τα λέει όλα.
Μέσα σε αυτή την κοινωνική αναταραχή κάποια ακραία αντιεξουσιαστικά στοιχεία βρίσκουν τη δυνατότητα να εισχωρήσουν στις μαζικές κινητοποιήσεις και να στραφούν εναντίον του συστήματος, μέρος του οποίου είναι και οι τράπεζες. Αυτό είχαν ως στόχο οι δολοφόνοι που πέταξαν τις μολότοφ στο υποκατάστημα της Marfin, επί της οδού Σταδίου. Να χτυπήσουν το σύστημα. Δεν λογάριασαν ωστόσο τις αθώες ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν. Ίσως και να τις θεώρησαν «παράπλευρες απώλειες» στη μάχη τους με την εξουσία.
Τι πρέπει λοιπόν να γίνει από εδώ και πέρα; Τα μέτρα θα εφαρμοστούν και δεν μπορεί κανένας να κάνει κάτι για να το αποτρέψει, ούτε ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Οι Έλληνες θα αναγκαστούν να περάσουν 4-5 τουλάχιστον χρόνια αυστηρής λιτότητας και να περιορίσουν τα έξοδά τους στα απολύτως απαραίτητα.
Η αποδοχή αυτής της κατάστασης θα είναι πιο εύκολη εάν μπει επιτέλους φυλακή κάποιος πολιτικός. Η κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών και η διερεύνηση μεγάλων σκανδάλων πρέπει να αποτελέσουν προτεραιότητες του κ. Παπανδρέου και να τιμωρηθεί έστω και ένας εκ των υπευθύνων. Και πρέπει να τιμωρηθεί τώρα.
Σε διαφορετική περίπτωση η φωτιά της οργής που σιγοκαίει στην ελληνική κοινωνία θα φουντώσει απότομα και θα κηρυχθεί κοινωνική επανάσταση. Και τότε είναι πιθανόν οι μολότοφ να μη βρίσκονται στα χέρια μεμονωμένων ατόμων, αλλά μεγαλύτερης μερίδας του καθημερινού κόσμου. Γιατί μόλις η συσσωρευμένη οργή δεκαετιών βγει προς τα έξω, η οποία μάλιστα θα εντείνεται όσο αυξάνεται η ανεργία και η εξαθλίωση, τότε η κοινωνική έκρηξη κατά δικαίων και αδίκων θα είναι αναπόφευκτη. Το μήνυμα, λοιπόν, είναι σαφές: Τιμωρήστε τους για να μην θρηνήσουμε και άλλα θύματα.
