του Τάσου Τασιούλα
Οι εκλογές αυτές (όπως και κάθε εκλογική αναμέτρηση άλλωστε) χαρακτηρίζονται ως μια από τις πλέον κρίσιμες αναμετρήσεις για τον τόπο. Όσο σημαντική όμως είναι η απόφαση για το ψηφοδέλτιο που θα επιλέξουμε να ρίξουμε στην κάλπη, άλλο τόσο σημαντική είναι και η απόφαση του σταυρού.
Οι άνθρωποι που θα επιλέξουμε να μας εκπροσωπήσουν στο Κοινοβούλιο και να εκπροσωπήσουν και την εκλογική περιφέρειά τους αποτελούν ένα μερίδιο ευθύνης, το οποίο αναλαμβάνει καθένας από εμάς σήμερα.
Αν ο κάθε ψηφοφόρος έχει σκεφτεί πολύ προτού αποφασίσει ποιο κόμμα είναι εκείνο που τον εκφράζει, θα πρέπει να προβληματιστεί ακόμα περισσότερο για τον υποψήφιο που θα «σταυρώσει». Οι μεγάλες μετεκλογικές απογοητεύσεις εξάλλου δεν έρχονται μόνο από τα κόμματα, αλλά κυρίως από τους ίδιους τους βουλευτές, οι οποίοι σπανίως στέκονται στο ύψος των περιστάσεων και ουκ ολίγες φορές συμπεριφέρονται σαν «πρόβατα», σαν άβουλα κομματικά όργανα κι όχι ως εκπρόσωποι μιας ιδεολογίας, ενός τόπου, μιας μεγάλης ομάδας ανθρώπων οι οποίοι τους υποστήριξαν με την ψήφο τους προεκλογικά.
Γι’ αυτό πιστεύω πως χρειάζεται μεγάλη προσοχή στο σταυρό. Οι 300 βουλευτές άλλωστε είναι εκείνοι που φέρουν ακέραια την ευθύνη, είτε ως συμπολίτευση, είτε ως αντιπολίτευση, για την πορεία της χώρας κι ας έχουν επιχειρήσει πολλάκις ορισμένοι από αυτούς να αποποιηθούν των μεγάλων ευθυνών τους.
Από αύριο, από τη νέα κυβέρνηση, όποια κι αν είναι αυτή, η Θεσσαλονίκη περιμένει πολύ συγκεκριμένες ενέργειες. Πράξεις κι όχι λόγια. Ακόμη κι αν δεν είναι κάπου αναρτημένη, η πόλη και η ευρύτερη περιοχή έχει διαμορφώσει με τα χρόνια μια συγκεκριμένη ατζέντα έργων και δράσεων την οποία υποχρεούνται να προωθήσουν οι βουλευτές της Α’ και Β’ Θεσσαλονίκης.
Επαναλαμβάνω δεν έχει σχέση εάν είναι βουλευτές της συμπολίτευσης ή της αντιπολίτευσης. Ο σταυρός που τους δίνουμε τους φορτώνει με την ευθύνη να επιτελέσουν συγκεκριμένο έργο για την εκλογική περιφέρειά τους. Θα είναι στη Βουλή τα επόμενα χρόνια για να κάνουν ακριβώς αυτή τη δουλειά: Να πιέσουν ώστε να αρχίσουμε να σβήνουμε θέματα από την ατζέντα.
Η επόμενη μέρα περιλαμβάνει ένα έργο που είναι στον… αέρα και έχει υποθηκεύσει το μέλλον του πολεοδομικού συγκροτήματος. Το μετρό πρέπει να ολοκληρωθεί το ταχύτερο. Στο τέλος της θητείας της νέας κυβέρνησης, το μετρό πρέπει να λειτουργεί και οι βουλευτές της Α’ Θεσσαλονίκης πρέπει να έχουν σχεδιάσει από σήμερα τι θα κάνουν για να επιτευχθεί αυτό.
Το ίδιο ισχύει για μια σειρά από έργα και παρεμβάσεις που είναι είτε ημιτελείς, είτε στα χαρτιά, είτε καθυστερούν, είτε έχουν μείνει σε επίπεδο εξαγγελιών. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια, έχει τον κατάλογο των αναγκών, ο οποίος μάλιστα είναι κοινός και αποδεκτός κι από σχεδόν όλα τα κόμματα.
Μόνο που μέχρι σήμερα επέδειξαν περίσσευμα ανικανότητας για να τον υλοποιήσουν. Αντί να ρίχνουμε το βάρος στο αθηνοκεντρικό κράτος (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχει μερίδιο ευθύνης), καλύτερα θα ήταν να ξεκινήσουμε από πιο κοντά. Από τους εκπροσώπους που εμείς επιλέξαμε να στείλουμε στη Βουλή και οι οποίοι πρέπει να κρίνονται για το κοινοβουλευτικό έργο τους.
Συνήθως οι βουλευτές αναλώνονται στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της εκλογικής πελατείας τους. Το διαπιστώνει κάποιος από τα ζητήματα που βάζουν στη διάρκεια της θητείας τους. Αυτά αφορούν στις περισσότερες περιπτώσεις θέματα που είναι μεν σημαντικά για στοχευμένες πληθυσμιακές ομάδες όμως, από τις οποίες περιμένουν μια μέρα (καλή ώρα όπως η αυριανή) να πάρουν την ανταμοιβή τους (ψήφο).
Λίγοι είναι οι βουλευτές οι οποίοι ασχολούνται με «καυτά» ζητήματα δημοσίου συμφέροντος και με εμπεριστατωμένο τρόπο. Αν δείτε τις ερωτήσεις που έγιναν για το μετρό, για το αεροδρόμιο «Μακεδονία», για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, για τα άλλα έργα υποδομής, θα διαπιστώσετε ότι οι περισσότεροι βουλευτές δεν έχουν βαθιά γνώση των ζητημάτων όπως θα όφειλαν.
Δείχνεις τις ερωτήσεις στους ειδικούς, σε τεχνοκράτες, στους δημάρχους, στα στελέχη των αρμόδιων υπηρεσιών και χαμογελούν με νόημα. Γι’ αυτό το λόγο οφείλουμε να είμαστε ιδιαίτερα προσεχτικοί στο όνομα δίπλα στο οποίο θα βάλουμε το σταυρό.
Δε διανοούμαι ψηφοφόρο που θα ρίξει ασταύρωτο ψηφοδέλτιο στην κάλπη. Απαξιώνει την ίδια την ψήφο του.
Είναι χρέος μας να εκφράσουμε την προτίμησή μας σε υποψήφιους που έχουν όραμα και στόχους για τον τόπο τους κι όχι αρεστούς σε επαγγελματικές, πληθυσμιακές, τοπικιστικές ομάδες μόνο και μόνο για να τους έχουμε στο… χέρι την επόμενη μέρα (άσε δηλαδή που το αντίθετο γίνεται συνήθως…). Πρώτα πρέπει να επωμιστούμε εμείς οι πολίτες τις ευθύνες μας κι αυτή η ώρα έφτασε σήμερα.
Αλλιώς και την επόμενη μέρα, όποια κι αν είναι η κυβέρνηση, θα γκρινιάζουμε για την ανεπάρκειά της όταν δε θα μπορούμε να κυκλοφορήσουμε στους δρόμους, όταν δε θα μπορούμε να πάρουμε ανάσα από τη μολυσμένη ατμόσφαιρα, όταν θα γεμίζει ο τόπος με σκουπίδια, όταν το μετρό αντί να είναι ένα σύγχρονο έργο θα παραμένει ένα συνοθήλευμα από λαμαρίνες και τρύπες.
Σκεφτείτε προτού «σταυρώσετε» αν ο υποψήφιος που επιλέγετε μπορεί να σηκώσει το βάρος του σταυρού, αν μπορεί να προωθήσει τα θέματα της Θεσσαλονίκης, αν μπορεί να παλέψει για ένα καλύτερο αύριο για τον τόπο του και αφήστε πίσω σας τα κριτήρια της κολακείας και του βολέματος, του ατομικού συμφέροντος και της κρυψίνοιας. Για να μπορείτε αύριο να διαμαρτύρεστε, να διεκδικείτε, να κατηγορείτε ή να υπερηφανεύεστε με το κεφάλι ψηλά κι όχι γνωρίζοντας μέσα σας ότι κάνατε λάθος.
Το λάθος καθενός από εμάς επιστρέφεται ακέραιο. Και στην πόλη και στον καθένα μας ξεχωριστά.
