Skip to main content

Το ελληνικό πείραμα

Στην πραγματικότητα, εκείνο στο οποίο έχουμε να ελπίζουμε ως λαός είναι ότι ο «προβληματισμός» για την ανάγκη μιας περισσότερο κοινωνικής στροφής στην Ευρώπη, θα πάρει κάποια στιγμή σάρκα και οστά. Γρ
Η ώρα της κρίσης έφτασε. Για μια ακόμη φορά. Είναι άγνωστο, αν αυτή η ψηφοφορία είναι πιο κρίσιμη, σε σχέση με τις υπόλοιπες, όπως λέγεται. Αυτό, μόνο η ιστορία μπορεί να το αποδείξει και να το κρίνει. Γεγονός πάντως αποτελεί ότι οι συνθήκες μέσα στις οποίες στήνονται αυτές οι κάλπες δεν είναι ιδανικές. Τα διαθέσιμα του ελληνικού δημοσίου είναι κάτι λιγότερο από 2 δις ευρώ (σσ μπορεί και να έχουν πέσει στο 1,5 δις, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές). 
 
Οι ελληνικές τράπεζες έχουν προσφύγει στον ELA, για να καλύψουν τις εκροές από το σύστημα, οι οποίες από την ώρα που ξέσπασε αυτή η κρίση (αρχές Δεκεμβρίου) μέχρι σήμερα, υπολογίζονται σε πάνω από 10 - 12 δις ευρώ. Εννοείται ότι από μόνες τους δεν θα μπορούσαν να ανταπεξέλθουν. Και βεβαίως, το μέλλον προδιαγράφεται άδηλον, μετά τις αποφάσεις της ΕΚΤ, την Πέμπτη, στη Φρανκφούρτη. Γιατί την ώρα που οι άλλοι λαοί της Ευρωζώνης θα απολαμβάνουν «κούρεμα» του χρέους τους, της τάξης των 500 δις ευρώ, εμείς, που τόσο ανάγκη έχουμε αυτή την εξέλιξη, ουσιαστικά, θα εξαιρούμαστε από τη διαδικασία. Το συμπέρασμα; Οι εταίροι, όταν θέλουν, γίνονται πολύ σκληροί «με το γάντι».
 
Στην πραγματικότητα, αν το καλοσκεφτεί κανείς, εκείνο στο οποίο έχουμε να ελπίζουμε ως λαός είναι ότι ο «προβληματισμός» που διατυπώνεται αυτές τις μέρες στο Νταβός για την ανάγκη μιας περισσότερο κοινωνικής στροφής στην Ευρώπη, θα πάρει κάποια στιγμή σάρκα και οστά. Και το κυριότερο, ότι εμείς, ως κράτος, θα είμαστε «ζωντανοί» για να εκμεταλλευτούμε αυτή την αλλαγή. Γιατί αλλιώς, τι νόημα θα έχει. Αν και «κοινωνική στροφή» και «Ανγκελα Μέρκελ» είναι δύο έννοιες ασύμβατες, ενώ το γεγονός ότι ο Γάλλος πρόεδρος Ολάντ προστίθεται ως εγγυητής, μάλλον δεν λέει και πολλά.
 
Ο «Τειρεσίας» το μόνο που έχει να ευχηθεί είναι είθε ό,τι αποφασίσει ο ελληνικός λαός, να είναι για το καλό του και το καλό του τόπου. Και όχι για το καλό των άλλων Ευρωπαίων, που θα δουν το ελληνικό «πείραμα» και θα κρίνουν για το αν πρέπει να το αντιγράψουν ή όχι αναλόγως του αποτελέσματος. Γιατί, αν είναι πετυχημένο, όλα καλά, ας κάνουν ό,τι θέλουν. Αλλά τι γίνεται αν αποδειχθεί αποτυχημένο; Αυτοί, για μια ακόμα φορά θα τη γλυτώσουν. Εμείς όμως;
 
Ο Τειρεσίας

ZENITH