του Γιώργου Χατζηλίδη
Το χαρτί των εναλλακτικών πηγών χρηματοδότησης από Ρωσία και Κίνα και της γεωπολιτικής απόκλισης από τον σκληρό ευρωπαϊκό πυρήνα φαίνεται ότι βάζει, εμμέσως πλην σαφώς, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων η ελληνική κυβέρνηση, λίγο πριν από την κρίσιμη συνεδρίαση του έκτακτου Eurogroup.
Μετά την διαφοροποίηση της ελληνικής πλευράς στο θέμα της Ουκρανίας, που δημιούργησε ανησυχία και εκνευρισμό στους Ευρωπαίους εταίρους, σειρά πήραν τη Δευτέρα οι γνωστές δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Άμυνας Πάνου Καμμένου, ο οποίος, είπε ότι, σε περίπτωση που οι διαπραγματεύσεις καταλήξουν σε αδιέξοδο, η χώρα μας θα μπορούσε να εξετάσει χρηματοδοτική βοήθεια από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία ή την Κίνα.
Μάλιστα, στη συνάντηση που είχε σήμερα ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ με τον Έλληνα ομόλογό του Νίκο Κοτζιά, δήλωσε πως αν η Ελλάδα θέσει αίτημα οικονομικής βοήθειας στη Ρωσία, τότε αυτή θα το εξετάσει. Οι πληροφορίες από τη Μόσχα αναφέρουν ότι η συνάντηση των δύο ανδρών έγινε σε εξαιρετικά καλό κλίμα, πιο θερμό από κάθε άλλη επίσημη διμερή επαφή τα τελευταία χρόνια, με τον κ.Λαβρόφ να εκθειάζει τόσο την παραδοσιακή σχέση των δύο χωρών όσο και τη στάση της νέας ελληνικής κυβέρνησης στο θέμα των κυρώσεων της ΕΕ κατά της Ρωσίας.
Ζήτημα δημιουργήθηκε και με την Κίνα, μετά τις δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Νίκου Χουντή ότι η Κίνα προσφέρθηκε να συνδράμει οικονομικά την Ελλάδα, παρότι η ελληνική κυβέρνηση δεν ζήτησε κάτι τέτοιο.
Και μπορεί η υπουργός Εξωτερικών της Κίνας να δήλωσε άγνοια για τα περί βοήθειας, αλλά λίγο αργότερα έγινε γνωστό ότι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έλαβε πρόσκληση να επισκεφθεί την Κίνα από τον Κινέζο ομόλογό του Λι Κετσιάνγκ, στη διάρκεια τηλεφωνικής τους επικοινωνίας. Σύμφωνα με κυβερνητικούς κύκλους, οι δύο ηγέτες συζήτησαν την εμβάθυνση της οικονομικής, εμπορικής και πολιτιστικής συνεργασίας των δύο χωρών, με τον Κινέζο πρωθυπουργό να διαβεβαιώνει τον κ. Τσίπρα ότι υπάρχει ενδιαφέρον από κινεζικές επιχειρήσεις για νέες επενδύσεις στην Ελλάδα.
Σκληρό πόκερ
Παρά τις περί του αντιθέτου επίσημες διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης, δύσκολα θα μπορούσε κανείς να πιστέψει ότι όλα τα παραπάνω είναι τυχαία και δεν αποτελούν μέρος της τακτικής που ακολουθεί η ελληνική πλευρά. Η Ελλάδα φαίνεται να παίζει, υπό τη μορφή της υποβόσκουσας απειλής προς την ηγεσία της ΕΕ και δη τη Γερμανία, το χαρτί της κομβικής γεωπολιτικής, γεωστρατηγικής και γεωοικονομικής της θέσης.
Όλα, βέβαια, κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Στην πράξη θα φανεί αν οι Ευρωπαίοι είναι διατεθειμένοι να υποχωρήσουν, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους την πιθανότητα η χώρα μας να πέσει για τα καλά στη ρωσική ή την κινεζική αγκαλιά και οι δύο μεγάλες δυνάμεις να πατήσουν γερά το πόδι τους στο πιο στρατηγικό σημείο της Γηραιάς Ηπείρου, σε μια χώρα μάλιστα που είναι μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Πέρα από τους αμιγώς οικονομικούς λόγους, αυτός ο φόβος φέρεται να υπάρχει και στην αμερικανική πλευρά και έτσι εξηγούν πολλοί τις πιέσεις που ασκούνται στο παρασκήνιο από τις ΗΠΑ προς τη Γερμανία, ώστε αυτή να δείξει διάθεση συμβιβασμού.
Όπως θα φανεί και στην πράξη, στο απευκταίο ενδεχόμενο της οριστικής ρήξης με τους ευρωπαίους εταίρους, αν τα περί εναλλακτικής χρηματοδότησης έχουν βάση στην πραγματικότητα ή είναι έπεα πτερόεντα. Διότι υπάρχει ο κίνδυνος η Ρωσία, για παράδειγμα, που σήμερα δεν βρίσκεται σε καλή οικονομική κατάσταση, να «χρησιμοποιήσει» τελικά την Ελλάδα, που τότε θα αναζητά απεγνωσμένα κανονική βοήθεια, όχι στα λόγια, ως διαπραγματευτικό χαρτί για τις δικές της ανοιχτές διαφορές με τη Δύση....
