-Σε εξαιρετικά δυσεπίλυτα ζητήματα έχουν μετατραπεί η επαναλειτουργία της ΕΡΤ και η επένδυση των μεταλλείων της Χαλκιδικής. Μπορεί πολλοί να εκφράζουν απόψεις –και καλά κάνουν- αλλά την αποφασιστική αρμοδιότητα (το μαχαίρι και το καρπούζι) την έχει μόνον ένας: η κυβέρνηση. Κι εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κάνει προεκλογική σημαία του τα ζητήματα της ΕΡΤ και της εξόρυξης χρυσού. Και στα δύο στήριξε με όλες τις δυνάμεις του εκείνους που ήθελαν να επαναλειτουργήσει η ΕΡΤ σαν να μην έκλεισε ποτέ και εκείνους που δεν ήθελαν να επεκταθεί η μεταλλευτική δραστηριότητα στις Σκουριές. Για την ακρίβεια τα τοπικά στελέχη του στήριξαν την ακόμη πιο δυναμική άποψη του «λουκέτου» της επένδυσης στο σύνολό της. Σήμερα, και στα δυο αυτά ζητήματα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έρχεται αντιμέτωπη με την πραγματικότητα που η ίδια δημιούργησε. Από τη μια έχει να κοντραριστεί με κοινωνικά στρώματα που αποτελούν το ακροατήριό του (έστω κι αν δεν είναι ψηφοφόροι του), δηλαδή με εργαζόμενους (ήδη εργαζόμενοι στη ΝΕΡΙΤ και εργαζόμενοι στα μεταλλεία), από την άλλη έχει να κοντραριστεί με την αδυναμία να καταργήσει και τη ΝΕΡΙΤ και την επένδυση. Στο θέμα της ΕΡΤ υπάρχουν συνεχείς μεταθέσεις του σχετικού νομοσχεδίου, το οποίο τελικά θυμίζει τακτικές… Παυλόπουλου του 2004: Όλοι μέσα κι ό,τι γίνει. Στο θέμα του χρυσού τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα. Ως κυβέρνηση πια ο ΣΥΡΙΖΑ δε σκέφτεται καν να σταματήσει την επένδυση. Προσπαθεί να σταματήσει την επέκτασή της στις Σκουριές. Για να το πετύχει πρέπει να… καταργήσει τη Δικαιοσύνη (υπάρχουν αποφάσεις του ΣτΕ). Κι αυτό επίσης δε γίνεται. Και να επιτρέψει όμως την επέκταση δεν μπορεί (ακόμη κι αν πληροί όλες τις προϋποθέσεις), διότι θα είναι έκθετος για όσα έλεγε προεκλογικά. Συνεπώς, το κρίσιμο είναι τι θα ειπωθεί στον κόσμο, που κι από τη μια κι από την άλλη πλευρά περιμένει «νίκη». Και κυρίως τι θα γίνει στο τέλος… Προς το παρόν η κυβέρνηση παίζει το παιχνίδι των καθυστερήσεων. Με τις κινητοποιήσεις εκατέρωθεν δε θα μπορεί να το παίζει για πολύ ακόμη. Άσε που αύριο μπαίνει στο παιχνίδι και η αξιωματική αντιπολίτευση με τον Αντώνη Σαμαρά να πηγαίνει στις Σκουριές, έχοντας ως δεδομένο ότι μέχρι σήμερα από την κυβέρνηση της Αριστεράς στο εργοστάσιο δεν έχει πάει κανείς… Ουσιαστικά έχουμε δεύτερη σεζόν στο σίριαλ, με ανατροπές από το πρώτο επεισόδιο.
-Το αυριανό δημοτικό συμβούλιο έχει τουλάχιστον τρία πολύ σημαντικά θέματα στην ημερήσια διάταξή του. Το σημαντικότερο όλων είναι η συζήτηση για το μετρό της Θεσσαλονίκης. Πλέον ο δήμαρχος, Γιάννης Μπουτάρης, θα έχει το βήμα για να αναλύσει τη θέση του για το συγκεκριμένο έργο και με δεδομένη την «κόντρα» του με την «Αττικό Μετρό ΑΕ» περιμένουμε αναζωπύρωση του μετώπου. Ενδιαφέρον όμως θα έχουν και οι τοποθετήσεις των παρατάξεων της αντιπολίτευσης, αλλά και του δημοτικού συμβούλου της συμπολίτευσης και μέλους του διοικητικού συμβουλίου της «Αττικό Μετρό ΑΕ», Κωνσταντίνου Ζέρβα, οι σχέσεις του οποίου με τον δήμαρχο είναι πλέον ψυχρές, παρά τις προσπάθειες αναθέρμανσης που πληροφορηθήκαμε ότι έγιναν…
-Αίσθηση προκάλεσε η απουσία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Α’ Θεσσαλονίκης από την παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Αν εξαιρέσουμε τον Γιάννη Αμανατίδη και τη Δέσποινα Χαραλαμπίδου, που παρέστησαν, οι υπόλοιποι πέντε (Τ. Κουράκης, Τ. Μηταφίδης, Α. Τριανταφυλλίδης, Β. Τεκτονίδου και Γ. Γαϊτάνη) δεν εμφανίστηκαν. Αίσθηση όμως έκανε και η Έλενα Ράπτη με την ανιψιά της στη αγκαλιά σε όλη τη διάρκεια της παρέλασης, αλλά και η υποψήφια βουλευτής με τους ΑΝΕΛ, Χριστίνα Τυπάδη, που ήταν οι πιο λαμπερές παρουσίες στις εξέδρες των επισήμων, τραβώντας πάνω τους όλα τα βλέμματα.
-Πάντως στιγμές… εθνικής ανάτασης περιμένουμε στη Θεσσαλονίκη την επόμενη Κυριακή, με το μαραθώνιο Μέγας Αλέξανδρος. Το δίδυμο Μπουτάρη – Ψινάκη υπόσχεται πολλά και… πιπεράτα, καθώς και οι δυο δήμαρχοι έχουν περίσσευμα χιούμορ και δε φείδονται «προκλητικών» δηλώσεων. Εδώ που τα λέμε πάντως, με τις κατά καιρούς δηλώσεις τους μπορεί να προκαλούν, αλλά προκαλούνται και οι ίδιοι όταν δέχονται ερωτήσεις… στοχευμένες. Την προβολή την έχουν στο πετσί τους και στο φινάλε η καθημερινότητά μας χρειάζεται και στιγμές χαλάρωσης (υπό την προϋπόθεση πάντα ότι το σύνηθες είναι η δουλειά). Από έναν πόντο πάντως τον έχουν και οι δυο, επειδή πολλές φορές έχουν προσπαθήσει με τη στάση τους να δείξουν πως άλλο η σοβαρότητα κι άλλο η σοβαροφάνεια.
Ο Βόρειος
